شعرا كه قابل نداره اما همش واسه خودت ♥ فقط نوشتم اینارو به خاطر تولدت
نگات قشنگه ولیكن یكم عجیب و مبهمه♥من از كجا شروع كنم دوست دارم یه عالمه
منو گذاشتی و بازم یه بار دیگه رفتی سفر ♥ نمیدونم شاید سفر برای دردات مرهمه
تا وقتی اینجا بمونی یه حالت عجیبیه ♥ من چجوری واست بگم ؟ بارون قشنگ و نم نمه
هوای رفتن كه كنی واسه تو فرقی نداره ♥ اما به جون اون چشات مرگ گلهای مریمه
آخرشم دِق میكنم تا منو دوست داشته باشی ♥ مُردن كه از عاشقیه یكدفه نیست كه كم كمه
من نمیدونم تو چرا اینجور نگاهم میكنی ♥ زیر نگاه نافذت نگاه عاشقم خَمه
میپرسم از چشمای تو ممكنه اینجا بمونی ♥ میخندی و جواب میدی رفتن من مُسلمه
بُرو ، بُرو به خاطر خودت اما به من یه قول بده ♥ هرجای دنیا كه بری دیگه نشو مال همه
رسم كه لحظه سفر یادگاری به هم میدن ♥ قشنگترین هدیه تو، تو قلب من یه مشت غمه
شاید اینو بهم دادی كه همیشه با من باشه ♥ حق با توِ ، تو راست میگی غمت همیشه پیشمه
دیدی گلها شب كه میشه اشكاشونو رو میكنن ♥ یادت باشه چشم من هم همیشه غرق شبنمه
تو میری و اسم منو از رو دلت خط میزنی ♥ اسم قشنگ تو ولی همیشه هر جا یادمه
چشمای روشنت یكم كاشكی هوای منو داشت ♥ تنها توقُعم فقط یه بار جواب ناممه